Γιάννενα: πού να πας – τι να δεις
Μερικά κλισέ must-see για να αισθανθείς «πασάς στα Γιάννενα!»
Lake Pamvotida
One of the first things to do when in Ioannina, no matter how cliché, is to marvel at lake Pamvotida/Pamvotis. Commonly known as the Lake of Ioannina, it is the largest lake of Epirus, located in the middle part of the Ioannina regional unit at an elevation of 1345 feet, south of the Mitsikeli mountain range. It stretches from the capital city of Ioannina in the west to the town of Perama in the north, while the remaining of its periphery is mainly farmland. The lake features small fishing ports and a ferry dock. The ferry service is pretty regular (for a 10-minute crossing) to the picturesque Island of Ioannina—the small island with no name(!)—home to 7 monasteries (the 3rd largest group in Greece, after Mount Athos & Meteora) and to Ali Pasha’s museum, filled with pine trees, stone houses, cobblestone alleys, and a natural port with as many fishing boats as it can possibly contain!
Speaking of Ali
Ali Pasha Tepelenë, also known as the Lion of Epirus, was born in 1744, in Tepelenë, Albania (then part of the Ottoman Empire). His father, Veli, bey of Tepelenë, was assassinated when Ali was 14. His mother Khamco (or Chamco), a woman of Greek decent and extraordinary character, formed a brigand band to restore the political and material wealth of the family and Ali became a notorious brigand leader who attracted the attention of the Ottoman authorities.
He is known to have served the Pasha of Negroponte (current Evia), the Pasha of Delvinë (southern Albania) whose daughter he married in 1768, and to have been later appointed a lieutenant to the Pasha of Rumeli. Working his way to the top rankings, he was soon rewarded with the pashalik of Trikala and after a series of murders and intrigues, he obtained that of Ioannina as well. His son, Veli, took over Trikala and later Morea, while his other son, Muhtar, became Pasha of Lepanto (current Nafpaktos). Despite being constantly thwarted by the Souliotes, whom he finally subjugated in 1803, Ali obtained control of the Gulf of Arta and seiged the ports of Butrint (a.k.a. Buthrotum, an ancient Greek city/Roman colony in Albania), Preveza, and Vonitsa. He also gained control of the pashaliks of Elbasan, Delvinë, Berat, and Vlorë (all in Albania).
Over the years, he increased his wealth and colluded with both Greeks and Albanians as he saw fit, to extend his authority over the other Turkish “beys” and their territories. In the process, he repeatedly failed to carry out the orders of the Sultan, to whom he sent plausible excuses and many presents. He mostly acted as an independent sovereign and was treated as such by the British and the French, with whom he allied, hoping to establish Ioannina as a major sea power. By 1819 however, Sultan Mahmud II, who intended to centralize the government of his empire, was determined to remove Ali and sanctioned his assassination. His former summer retreat on the Island of Ioannina that is now a museum, is where he was eventually trapped and killed on February 5th, 1822.
The museum of Ali Pasha ~ Μουσείο Αλή Πασά και Επαναστατικής Περιόδου
The summer residence of Ali Pasha—a former byzantine chapel of St. Pantaleon on the little island of Ioannina—is nowadays a museum, namely the Revolutionary Era Museum & Museum of Ali Pasha. It features the following rooms and collections:
- Ali Pasha’s Room
- the Winter Odàs (a typical Ottoman square room module)
- the Revolutionary Hall
- a room dedicated to Sultan Mahmud II
- two smaller sections housing a costume and a silver items collection
- a torture chamber
- an event room
- the exterior gardens
Οι επισκέπτες των αιθουσών του μουσειακού συγκροτήματος έρχονται σε άμεση επαφή με εκπληκτικά έργα τέχνης της ηπειρωτικής ασημουργίας, όπλα, κοσμήματα, χρηστικά αντικείμενα, κεραμικά του ελλαδικού χώρου από τα τέλη του 18ου έως τα μέσα του 19ου αιώνα, παραδοσιακές φορεσιές της Ηπείρου, αναπαράσταση χειμωνιάτικου οντά σε γιαννιώτικο σπίτι, πίνακες ζωγραφικής, λιθογραφίες και αντικείμενα λαογραφικού ενδιαφέροντος, όλα αυθεντικά. Στο κυρίως κτίριο εκτίθενται αντικείμενα που έχουν άμεση η έμμεση σχέση με τον Αλή Πασά κατά την περίοδο δράσης του (1788-1822) και στο δεύτερο κτίριο κειμήλια της επαναστατικής περιόδου… για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού (19ος αιώνας).
This below is the only preserved one, of the dozens of canons that Ali Pasha had used to fortify the island in order to defend himself against the Turks during the siege of Ioannina, in 1820-22. There are a few more canons at the citadels of the Ioannina Castle, on the mainland. (There were more than 250 canons in total, in all of the castles and fortifications around Ioannina). All of the canons are of British origin and—in their time—were of top-notch technology. They were presents from the King of England to “the Lion of Epirus”.
Πρόκειται για το μοναδικό κανόνι που διασώθηκε, από τα δεκάδες με τα οποία είχε οχυρώσει το νησί ο Αλή Πασάς, για να αμυνθεί εναντίον των Τούρκων κατά την πολιορκία των Ιωαννίνων το 1820-22. Κάποια άλλα βρίσκονται στις δύο ακροπόλεις του Κάστρου των Ιωαννίνων. Όλα είναι βρετανικής προέλευσης και ήταν δώρα του βασιλιά της Αγγλίας προς τον «Λέοντα της Ηπείρου». Συνολικά, σε όλες τις οχυρώσεις των Ιωαννίνων, υπήρχαν περισσότερα από 250 κομμάτια.
Ali Pasha’s cannon
The famous long tobacco pipe of Ali Pasha
Ali Pasha’s gold muzzle-loading rifle [in Greek: καριοφίλι]. In the second photo an inscription bearing his name and the year 1804, can be seen.
In this very room Ali Pasha lost his life. During a conflict with the Turks he was wounded and rushed in the room to receive medical care but a Turkish soldier managed to slip in the basement and shot him from bellow the floor. The actual bullet holes and fragments can still be seen at the spot on the floor.
Στο δωμάτιο στο οποίο έχασε τη ζωή του ο Αλή Πασάς, διασώζεται το μέρος του δαπέδου απ’ όπου τον πυροβόλησαν και κάποια από τα βόλια που το διαπέρασαν. Κατά τη συμπλοκή του με Τούρκους, τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε σ’ αυτό το δωμάτιο για να του προσφέρουν βοήθεια. Ένας Τούρκος στρατιώτης κατάφερε να μπει στο υπόγειο, τον πυροβόλησε κάτω απ’ το πάτωμα και τον σκότωσε.
Ali Pasha and his christian wife Vassiliki Kontaxi. Engraving by the French painter Alexandre-Marie Colin (1829), at the winter odàs.
Tapestry based on an original painting (1844) by Paul Emil Jacobs, at the curtain room.
Sultan Mahmud II is the sultan who tried to suppress the Greek Revolution of 1821. He declared Ali Pasha a traitor and ordered his assassination on the grounds that he was helping the Greeks. The room below features a set of needlecraft curtains that bare his embroidered paraph and other items, like paintings, lithographies, İznik and Kütahya pottery, Persian şişhane rifles, silver-guilded turkish guns, and much more.
Ο Μαχμούτ ο Β’ είναι ο σουλτάνος που προσπάθησε να καταπνίξει την Ελληνική Eπανάσταση του 1821 και ανακήρυξε προδότη τον Αλή Πασά διατάσσοντας τη δολοφονία του, με το αιτιολογικό ότι βοηθούσε τους Έλληνες. Στην αίθουσα που εκτίθενται οι κουρτίνες με κεντημένα τα αρχικά του υπάρχουν επίσης πίνακες, λιθογραφίες, κεραμικά, και όπλα της εποχής.
Set of needlecraft curtains baring the embroidered paraph of Sultan Mahmud II. The room is typically referred to as the curtain room.
Ali Pasha’s Death Sentence by Sultan Mahmud II
The head here exposed is that of a traitor to religion, known by the name Tepedelenly Ali Pacha.* It is notorious, that during thirty or forty successive years, this Tepedelenly Ali Pacha, had been loaded with favours by the Sublime Porte, which entrusted to him the government of several provinces and districts. Himself, his sons, and those connected with them, have received numerous benefits from the Sultan.
Notwithstanding, far from showing any gratitude, he has constantly opposed the will of the Sublime Porte, using every kind of perfidy and treason to oppress the people whom he governed. No history, of any period, presents an example of perverseness equal to his. Acts of treachery and cruelty, such as he has committed, have never been seen or heard of. Always restless and turbulent, wherever there was any disturbance he took part in it—sometimes openly, sometimes secretly—either encouraging it by money, or fomenting it by underhand proceedings. Yielding to a guilty ambition, he was not content with the provinces entrusted to him, but usurped the government of several adjacent districts, into which he brought disorder.
He attempted on the lives of a number of poor Rayah, who are a sacred deposit, placed in our hands by Almighty God; others he dishonored, and despoiled them of their goods. In short, he ruined entire families. This was the case, not only in Albania, but in various other districts over which he extended his domination, such as Epirus, Manastir,** and Thessaly. The unheard of violence and outrages of Ali Pacha forced the inhabitants of Albania, and the bordering provinces, to emigrate. The Sublime Porte, informed of his tyranny, made the strongest representations to him at different times, on the necessity of altering his behavior; but far from lending his ear to these salutary counsels, Ali Pacha persevered in his insolence, and, no longer preserving any measures, even pushed his audacity so far as to fire shots in Constantinople (at the residence of the Caliph) on individuals who disapproved of his conduct and had come to seek asylum in the capital. This clear violation of all laws, divine and human, rendered the punishment of Ali Pacha indispensable. He was deposed, and the provinces he governed given to other Vizirs. It was then that, throwing off the mask, he raised the standard of revolt; and with the design of realizing all the wicked projects he had long meditated, he entrenched himself in the city of Yannena, previously fortified with that view, thinking, in his rashness, that he could there resist the power of the Sublime Porte, his benefactor. The spirit of vengeance which animated Ali Pacha displayed itself in all its extent at the moment the rebellion of the Greeks broke out. He sent immense sums to the infidels of Morea, as well as to the Suliotes, to excite them to rise against the Mussulmans.*** With that impious action having filled up the measure of his crimes, the sacred laws and the safety of the State demanded his death; and Hurşid Ahmed Pacha, the victorious Seraskier of Roumelia, who had made him prisoner, executed the order given to this effect, by virtue of the sacred Fetvâ which pronounced his sentence. It is thus that the Mussulman people is for ever delivered from the perfidy and tyranny of the traitor Tepedelenly Ali Pacha.
*Alternative spelling of Pasha – **West Macedonia – ***archaic word for “Muslim”
Η θανατική καταδίκη του Αλή Πασά από το σουλτάνο Μαχμούτ το Β’
Όλοι γνωρίζουν πόση εύνοια και πόση ευεργεσία απόλαυσε για τριάντα ή σαράντα χρόνια ο Τεπελεπενλής Αλή Πασάς κάτω από τη σκέπη και την προστασία της Υψηλής Πύλης και με πόσες χώρες μεγάλωσε τη σατραπεία του και πόσες χάρες, με υψηλή εντολή, έγιναν τόσο στον ίδιο, στους γιούς του και στους φίλους του. Παρ’ όλες όμως αυτές τις ευεργεσίες, αυτός φάνηκε αχάριστος απέναντι στην Υψηλή Πύλη και δεν άφησε ο άνθρωπος αυτός καμία αδικία που δεν έπραξε στους υπηκόους της, τους δούλους του θεού.
Ποτέ άλλοτε ούτε έγιναν, ούτε ακούστηκαν παρανομίες σαν εκείνες του έπραξε ο άνθρωπος αυτός. Ποτέ δεν καθόταν ήσυχος. Παντού όπου γινόταν επανάσταση ή αποστασία αυτός ήταν παρώιν, αφανώς ή εμφανώς, και την υποστήριζε ή με τα χρήματα, ή με τις σκευωρίες του. Μη όντας ευχαριστημένος με τις χώρες που διοικούσε επεδίωκε με κάθε τρόπο να επεκτείνει τα όρια της επικράτειάς του, δημιουργώντας στάσεις και ταραχές, προκειμένου να επιτύχει το σκοπό του.
Άλλων άρπαζε τα κτήματα, άλλων καταπατούσε την οικογενειακή τιμή, ολόκληρες οικογένειες εξολόθρευσε και έγινε μάστιγα των δύστυχων υπηκόων. Έσβησε πολλές οικογένειες στην Ήπειρο, την Αλβανία, τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία και άλλες περιοχές φέρνοντας έτσι σε απελπισία πολλούς κατοίκους, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Η Υψηλή Πύλη γνώριζε όλα αυτά τα βίαια έργα του και πολλές φορές τον συμβούλευσε να αλλάξει τη διαγωγή του και την άθλια συμπεριφορά του, όμως ουδέποτε συμμορφώθηκε και εξακολουθούσε πάντοτε τον πονηρό δρόμο του.
Το αποκορύφωμα της απιστίας και ανοσιουργίας του ήταν το ότι θέλησε να εκδικηθεί ανθρώπους (σημ. υπονοείται ο Ισμαήλ Πασόμπεης) τους οποίους μισούσε ως εχθρούς του, και οι οποίοι είχαν καταφύγει στην πρωτεύουσα του κράτους, και τόλμησε να επιβουλευτεί τη ζωή τους, ρίχνοντας εναντίον τούς δυο βολές με τα χέρια του, απεσταλμένα δολοφονικά οργάνα για το σκοπό αυτό.
Για τιμωρία λοιπόν όλων των ανωτέρω ύβρεων κατά του Κράτους, καθαιρέθηκε από τη σατραπεία του και η διοίκηση των επαρχιών του ανατέθηκε σε άλλον, αυτός όμως, προετοιμασμένος ήδη προ πολλού, οχυρώθηκε στο φρούριο των Ιωαννίνων, βέβαιος ότι θα μπορούσε να αποκρούσει τις δυνάμεις της Υψηλής Πύλης. Προχώρησε ακόμη σε μυστική συμφωνία με τους αποστατήσαντες Έλληνες, και έστειλε μεγάλη ποσότητα χρημάτων στους Πελοποννήσιους και τους Σουλιώτες, με σκοπό να οπλιστούν αυτοί κατά του λαού των Μουσουλμάνων. Με τέτοιες πράξεις αποδείκνυε συνεχώς ότι ήταν ένας άθρησκος και άπιστος άνθρωπος.
Κατόπιν όλων αυτών –και επειδή οι νόμοι τον Κράτους μας επέβαλαν τη θανάτωσή του– ο πολυπόθητος σατράπης της Ρουμελίας Χουρσίτ, συνέλαβε τον κακούργο και κατά τη φοβερή του Κράτους απόφαση, επέφερε κατ‘ αυτού την ποινή του θανάτου και, έτσι, ο λαός των Μουσουλμάνων ελευθερώθηκε από τη βία και την τυραννία του αποστάτη.
Αυτή είναι η κεφαλή του προδότη Τεπελενλή Αλή Πασά.
A rather unsettling function of hooks…
The torture chamber
The odàs is a typical Yannena living room of the Ottoman Era. Fitted for winter time, the winter odàs has built-in beds which also function as couches, lush carpeting, and a fireplace. The figurines of Ali Pasha and Kyra Vasiliki are dressed in traditional costumes.
Αναπαράσταση χειμωνιάτικου οντά σε γιαννιώτικο σπίτι: τυπικό γιαννιώτικο δωμάτιο (καθιστικό) της οθωμανικής περιόδου. Διαθέτει μπάσια (χτιστά κρεβάτια που λειτουργούν και ως καναπέδες), τζάκι και δύο ομοιώματα –του Αλή Πασά και της κυρα-Βασιλικής– ντυμένα με ενδυμασίες της εποχής.
The Winter Odàs
The museum’s costume collection includes original traditional garments from Metsovo, Zagori, Syrrako, Pogoni, Konitsa, and Ioannina.
Στην αίθουσα με τις παραδοσιακές ηπειρώτικες ενδυμασίες θα βρείτε αυθεντικές φορεσιές από το Μέτσοβο, το Ζαγόρι, την Κόνιτσα, το Συρράκο, το Πωγώνι, και τα Ιωαννίνα.
Very interesting, Athena. Great pictures too 🙂 Pawkisses for a Happy Day 🙂 <3
Thank you Binky & Granny. Right back atcha! ❤