Losing Compact – Going DSLR

Διαβάζοντας πολλά και διάφορα στο διαδίκτυο καθώς αναζητούσα χρήσιμες πληροφορίες πρωτού ξεκινήσω το blog, είδα πολλές φορές να αναφέρεται ο σημαντικός ρόλος των φωτογραφιών στις αναρτήσεις και στο στήσιμο των σελίδων γενικότερα. Κάποιοι ειδικοί το «τραβούσαν απ’ τ’ αυτιά» με βαρύγδουπες δηλώσεις του είδους «για να ξεκινήσετε ένα blog χρειάζεστε οπωσδήποτε μια DSLR φωτογραφική μηχανή»! Εγώ πάλι, αφού διάβασα και «αποδιάβασα», πήρα τη μικρή ταπεινή μου κόμπακτ και ξεκίνησα να κάνω το δικό μου.

Όχι πως δεν ήθελα να έχω μια καλή φωτογραφική μηχανή με μενού που να μου επιτρέπει να επιλέξω κάτι πέραν της αυτόματης φωτομέτρησης-αυτόματης εστίασης-αυτόματης δημιουργικότητας αλλά αυτή ήταν σίγουρα μια επένδυση που θα ήθελα να κάνω γενικότερα και όχι αποκλειστικά και μόνο για το blog. Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου –ή μάλλον το πλήρωμα της ζωής μιας PowerShot A550– και μια μικρή έρευνα αγοράς για να συνειδητοποίησω ότι, με σχεδόν τα ίδια χρήματα που χρειάζονται για μια καλή compact φωτογραφική μηχανή, βρίσκεις στις μέρες μας σώμα ψηφιακής SLR (Single-Lens Reflex/Μονοοπτικής Ρεφλέξ) με έναν τουλάχιστον εναλλάξιμο φακό σε προσφορά «κιτ». Φυσικά δεν μιλάμε για καμία «σούπερ ντούπερ» επαγγελματική μηχανή αλλά για εισαγωγική (entry-level) προς μεσαία ερασιτεχνική μηχανή με πολύ απλό φακό – μιας κι εγώ δεν είμαι η Margaret Bourke-White* όσο κι αν θα το ήθελα!

Αν σας ενδιαφέρει το πράγμα μπορείτε να διαβάσετε τα βασικά σε αυτό το άρθρο που είναι αρκετά εμπεριστατωμένο αν και ολίγον παλιό (το ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα βίντεο, ας πούμε, δεν ισχύει πια ενώ στην τιμή που αναφέρεται θα βρείτε πλέον σώμα με δύο εναλλάξιμους φακούς). Στο ίδιο site θα βρείτε πλήθος άρθρων για την ψηφιακή αλλά και την κλασική φωτογραφία, την επεξεργασία της, τεχνικές φωτογράφισης, συμβουλές αγορών, κλπ.

Με το νέο μου απόκτημα λοιπόν ανά χείρας, βρήκα το μόνο πρόθυμο ζωντανό μοντέλο (ok, όχι και τόσο πρόθυμο, στην τέταρτη φωτό στη σειρά έχει ξεκάθαρα το βλέμμα «το-κέρατό-μου-με-την-τρελή-που-έχω-μπλέξει-και-δεν-με-αφήνει-να-κοιμηθώ-μην-τα-πάρω-κρανίο-τώρα-λέμε») και άρχισα τα τσαφ, τσουφ, σναπ…

Playing around with my new camera and what better model could I find?

Well, he had been sleeping and he clearly got pissed off in that last frame above. But then I got this sweet little pose:

E hem! I can’t believe I started blogging with a simple point-and-shoot camera which had to finally give up on me, to get me thinking about trying my hand on a single-lens reflex camera.

Back-tracking a little for the sake of traveling down memory lane, I have to show you this baby my parents had around when I was growing up:

It is a Zeiss Ikon Contax II, a predecessor to the first pentaprism Single-Lens Reflex camera, the Contax S but by the time I was old enough to appreciate it, it was no longer working. I don’t really know if there’s something else wrong with it other than what meets the eye and that’s that its film wind-knob is stuck. I do wish to have it repaired but I have a feeling it might be hard to do so in Greece.

Currently, though, with a new Digital SLR in hand, I am freaking out over the user’s manual, photography blogs, and magazines, being at a loss with aperture, shutter speed, ISO sensitivity, etc., panicking over terminology, and over the five thousand different kinds of lenses (and their five thousand different corresponding filters) and maniacally shooting at everything walking, flying or immobile, breathing or still!

I have several posts scheduled, full of photos taken with my old camera and phone so along with all of the experimenting now taking place, it will be a while before the overall looks of this blog get any better. Βare with me, folks.

Για την ιστορία αναφέρω ότι η πρώτη μηχανή που έπιασα στα χέρια μου ήταν η παραπάνω Zeiss Ikon Contax II των γονιών μου –πρόγονος της πρώτης πενταπρισματικής μονοοπτικής ρεφλέξ φωτογραφικής μηχανής, της ιστορικής Contax S– η οποία δυστυχώς δεν λειτουργεί πια αλλά παραμένει στη συλλογή μου ελπίζοντας (χωρίς να γνωρίζω τί ακριβώς έχει – εμένα μου φαίνεται πως έχει κολλήσει ο μοχλός προωθήσεως του φίλμ ή/και ο οδοντωτός τροχός που το γυρίζει) να μπορέσω να τη δώσω κάπου, κάπως, κάποτε για επισκευή. Έως σήμερα, χωρίς να το έχω ψάξει εκτενώς, έχω εισπράξει μερικές αοριστολογίες του τύπου «δεν γίνεται τίποτα»… 

Μέχρι νεωτέρας!

*H Μάργκαρετ Μπουρκ Γουάιτ ήταν Αμερικανίδα φωτορεπόρτερ, η πρώτη γυναίκα που κατάφερε να εξασφαλίσει άδεια για την κάλυψη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (η μόνη ξένη φωτορεπόρτερ που μπορούσε να βγάζει φωτογραφίες εντός της Σοβιετικής Ένωσης), η πρώτη γυναίκα που της επετράπη να πετάει σε αεροπορικές επιχειρήσεις (ακολούθησε την 8η Πολεμική Αεροπορία) και η πρώτη γυναίκα φωτογράφος για το περιοδικό LIFE. Το 1943, το πλοίο με το οποίο ταξίδευε για τη Βόρεια Αφρική δέχθηκε επίθεση με τορπίλη και βυθίστηκε, αλλά η Γουάιτ κατάφερε να σωθεί. Ήταν ανάμεσα στους πρώτους φωτογράφους που κατέγραψαν την απελευθέρωση φυλακισμένων από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πέθανε στις 27 Αυγούστου του 1971 σε ηλικία 67 χρόνων. Μπορείτε να δείτε τη δουλειά της στο Artsy.net